Onderzoekers van de Universiteit Twente ontwikkelden een nieuwe methode om de poortwachterklier te vinden, de klier waaraan je ziet of een kankerpatiënt uitzaaiingen heeft. Patiënten hoeven daardoor niet meer onnodig aan radioactieve straling blootgesteld te worden.
Om te bepalen of een patiënt die lijdt aan kanker uitzaaiingen heeft, gaan artsen op zoek naar de poortwachterklier, de eerste lymfeklier na de tumor. Als cellen van een tumor losraken komen ze namelijk als eerste hier terecht. Heeft een patiënt een 'schone' poortwachterklier, dan is de kanker in principe niet uitgezaaid.
Straling
Het opsporen van de klier gebeurt op dit moment doorgaans met behulp van radioactieve deeltjes. Nadeel hiervan is dat je een patiënt aan schadelijke straling blootstelt. Omdat de deeltjes zeer beperkt houdbaar en potentieel gevaarlijk zijn, vormen ze een logistieke uitdaging: zowel op het gebied van het transport als op de planning van operaties.
Onschadelijke deeltjes
Martijn Visscher van de Universiteit Twente ontwikkelde een methode waarmee je de klier kunt opsporen met behulp van magnetische, onschadelijke nanodeeltjes: stukjes ijzeroxide van 30 tot 100 nanometer groot (een nanometer is een miljoen keer kleiner dan een millimeter). De deeltjes worden in de buurt van de tumor ingespoten en hopen zich op in de poortwachter lymfeklier, waar ze een zeer zwak magneetveld uitzenden.
Visscher ontwikkelde een manier waarmee de magnetische deeltjes kunt detecteren. Op de methode, die differentiële magnetometrie is genoemd, is een patent verleend. Naar verwachting kan deze techniek snel in de praktijk ingezet worden.
Martijn Visscher promoveerde op 27 augustus op zijn onderzoek.
- Universiteit Twente
