Nederlanders vinden familieleden met onbehandeld gehoorverlies minder sociaal, vermoeider en neerslachtiger. Dat leidt tot irritatie en minder goede gesprekken, blijkt uit onderzoek van Kantar Public.
Uit het onderzoek blijkt dat met name het herhalen van zinnen en het gebrek aan spontaniteit vervelend is in een gesprek met een slechthorend familielid. Dat leidt ertoe dat mensen hen gaan mijden en slechthorenden geïsoleerd raken. Toch vindt bijna 80 procent van de ondervraagden het belangrijk dat een slechthorend familielid wordt betrokken bij familieaangelegenheden. Desondanks houdt minder dan de helft er rekening mee. Een op de tien ondervraagden vindt het zelfs een 'moetje' om met een slechthorend familielid te praten tijdens familieaangelegenheden en 5 procent vermijdt dan ook een gesprek in zijn geheel.
Verandering in gedrag
De ondervraagden menen dat een slechthorend verwante minder betrokken, gezellig, geïnteresseerd en ad rem is. Ook is hij of zij duidelijk een minder fijne en actieve gesprekspartner geworden. Daarnaast komt het familielid meer neerslachtig, eenzaam en vermoeid over dan voordat het gehoorverlies was opgetreden. Ongeveer 14 procent vindt dat deze persoon meer een buitenstaander is geworden in de familie door zijn of haar gehoorverlies.
Teruggetrokken of dominant
Drs. René van der Wilk, psycholoog gespecialiseerd binnen de audiologische branche: ‘In groepen kan het gedrag van iemand met gehoorverlies twee kanten op gaan. Enerzijds kan de persoon zich terugtrekken uit communicatie of dit in zijn geheel vermijden. Anderzijds kan hij of zij juist dominant gedrag gaan vertonen en heel veel gaan praten, want dan hoeft hij/zij niet te luisteren. Dat laatste wordt als hinderlijk ervaren door de omgeving. Beide situaties hebben uiteindelijk een negatief effect op de kwaliteit van de sociale interacties.’
