Seksuele opwinding vermindert walging

"Bij een wilde nacht met een geliefde blijft het doorgaans niet bij uitwisselen van wat speeksel. Partners komen letterlijk in aanraking met intieme lichaamsdelen en -sappen. Toch voelen diezelfde mensen ’s morgens op zijn minst een lichte aarzeling als ze elkaars tandenborstel moeten gebruiken", zegt Borg. Waarom? Volgens de onderzoekster heeft het alles te maken met walging.

Ze onderzocht verschillende factoren bij penetratie-gerelateerde disfuncties, zoals pijn bij penetratie (dyspareunie) of vaginisme, waarbij vrouwen helemaal niet in staat zijn om iets in hun vagina in te brengen.

Verrassing
Bij aanvang van haar onderzoek verwachtte Borg dat vrouwen met vaginisme meer walging zouden uitdrukken bij het zien van seksuele handelingen dan vrouwen zonder klachten. Dat bleek niet het geval te zijn. "Bij hersenscans bleek dat vrijwel alle vrouwen bij beelden van penetratie op dezelfde manier reageerden als op beelden van walgstimuli als bedorven voedsel, vieze wc’s of verwondingen en verminkte lichamen. Ook de vrouwen zonder seksuele problemen." Het was één van de grote verrassingen van haar onderzoek, vindt Borg.

"Seksuele opwinding is blijkbaar een enorm krachtig middel om die walging te onderdrukken. Maar zodra de opwinding voorbij is kom je weer tot bezinning".

Kakkerlak
Om deze veronderstelling te testen vroeg Borg drie groepen vrouwen om een aantal opdrachten uit te voeren. Zo werd de deelnemers gevraagd een slok water te nemen waarbij een grote kakkerlak in het glas zat tot en met een vinger aanraken van een gebruikt condoom. Hierbij bleek dat experimenteel uitgelokte seksuele opwinding er inderdaad voor zorgde dat proefpersonen de voorheen ervaren walgelijke stimuli minder walgelijk vonden. Ook waren ze eerder bereid deze dingen te doen.

Bij vrouwen met vaginisme is dit niet het geval. Wellicht wordt bij seksuele opwinding bij deze vrouwen het gevoel van walging niet onderdrukt. "Vrouwen met seksuele penetratieproblemen uitten duidelijk meer walging dan seksueel gezonde vrouwen. Het is zeer goed mogelijk dat ze daardoor meer spieren onbewust of zelfs bewust aanspannen", denkt Borg. "Maar al zijn ze zich daarvan bewust, dat betekent niet dat ze er ook wat aan kunnen doen."

Vies
Uit metingen waarbij de verschillende testgroepen keken naar een vrouwvriendelijke pornofilm bleek ook dat deze duidelijk meer walging opriep bij vrouwen met vaginisme of dysparunie dan de bij klachtenvrije vrouwen. Bij navraag achteraf gaven alleen vrouwen met vaginisme aan dat ze penetratie inderdaad associëren met 'vies'. In tegenstelling tot de vrouwen met dysparunie.

Ook angst voor pijn speelt een belangrijke rol bij vrouwen met vaginisme of dyspareunie. Maar al liggen angst en walging als emotie heel dicht bij elkaar, er zijn verschillen, stelt Borg. De resultaten van haar onderzoek bieden volop aanknopingspunten voor verder onderzoek naar een mogelijke oplossing voor vrouwen met vaginisme of dyspareunie.