Door het implanteren van bepaalde multifocale implantlenzen bij een staaroperatie, hebben patiënten na deze operatie geen leesbril meer nodig. Dat blijkt uit het promotieonderzoek van Jan Willem van der Linden.
In Nederland kregen het afgelopen jaar 180.000 mensen met staar nieuwe lenzen in hun oog. Standaard wordt hierbij een monofocale lens geplaatst en moet de patiënt aan een leesbril.
Verbeterde techniek
Tegenwoordig kunnen er ook multifocale lenzen geplaatst worden. De eerste multifocale kunstlens werd tien jaar geleden geïmplanteerd bij een Amerikaanse patiënt met staar. Het bleek dat die lens goed werkte voor veraf én dichtbij, maar niet voor het stuk daartussen. Het beeldscherm van de computer, de muziekstandaard van de vioolspeler, of het navigatieapparaatje in de auto zag je niet goed.
Inmiddels is de techniek verbeterd. De nieuwste kunstlensjes, diffractieve multifocale implantlenzen, werken zoals lenzen in een vuurtoren. Verschillende focuspunten worden gecombineerd. Ook zijn er lenzen met een apart ‘leesdeel’, min of meer zoals bij een leesbril.
Van der Linden vergeleek voor zijn onderzoek 90 ogen met diffractieve multifocale implantlenzen met 143 ogen die een lens kregen met een leessegmentje. De diffractieve multifocale implantlenzen presteerden daarbij beter op een afstand van 30 tot 40 centimeter.
Bijwerkingen
De patiënttevredenheid verschilde niet tussen de twee groepen. In beide groepen hebben mensen, zeker de eerste maanden na de operatie, soms last van schitteringen, of van halo’s rond een lamp. Dat verdwijnt doorgaans wanneer het uitgerekte kapseltje waarin de ooglens zit, zich heeft aangepast aan de maat van de nieuwe lens.
Jan Willem van der Linden promoveert op 30 maart 2016 op zijn onderzoek 'Clinical developments in Multifocal Intraocular Lens Surgery. The ease of being specs-fee'.
- AMC
