SAN FRANCISCO - Onze gezichtsuitdrukkingen zijn niet aangeleerd, maar voorgeprogrammeerd in onze hersenen. Dat blijkt uit een Amerikaans onderzoek van de San Francisco State University.
De wetenschappers ontdekten dat blinde atleten op dezelfde manier hun gezichtsspieren aanspannen als hun ziende collega's. Dit zou betekenen dat de gezichtsuitdrukkingen niet opgepikt worden door naar anderen te kijken.
Dat gezichtsuitdrukkingen erfelijk zouden zijn, is niet nieuw. Maar de San Francisco State University heeft er nu voor het eerst grootschalig onderzoek naar gedaan.
Neplach
Professor David Matsumoto en zijn team vergeleken 4800 foto's met gezichtsuitdrukkingen van blinde en niet-blinde judoatleten op de medailleceremonies van de Olympische en Paralympische Spelen in 2004.
Terwijl de winnaars (zowel blind als niet-blind) meestal oprechte blijdschap vertoonden met hun overwinning, lieten de verliezers vaak een kunstmatige 'sociale glimlach' zien. Hierbij lachten ze alleen met hun mond en niet met hun ogen, zoals bij een echte lach.
Zij hebben deze manier van lachen nooit gezien bij een ander, dus moet er een ander mechanisme zijn, menen de wetenschappers. Mogelijkerwijs had de sociale glimlach een evolutionair voordeel en zit hij daarom ingebakken in onze genen.
- GezondheidsNet.be
