Ik heb een zoon van 22 jaar. Hij is verslaafd aan wiet en misschien ook wel andere genotsmiddelen. Daarnaast heeft hij waarschijnlijk een psychische aandoening, maar dat is nooit getest omdat hij hier niet aan mee wil werken. Hij kan geen baan houden, is sociaal niet vaardig heeft wel wat vrienden maar de meeste van hen zijn ook verslaafd. Ze komen niet vaak bij ons over de vloer.
Vanaf zijn 16e is het eigenlijk fout gegaan. Daarvoor waren er ook wel problemen, maar toen hadden we nog niet echt een vermoeden dat er iets aan de hand was. Zo was hij nu eenmaal dachten we. Wel zagen we verschil met onze andere kinderen.
Wat kan ik doen om hem te helpen? Ik weet me geen raad meer. Hij zit vaak op zijn kamer. GGZ is al vaak bij ons over de vloer geweest, maar meestal komt hij er niet bij zitten.
Anoniem
Jos van den Boomen, klinisch psycholoog
Formeel kun je weinig doen. Je zoon is meerderjarig. Zo lang hij geen direct gevaar oplevert voor zichzelf of zijn onmiddellijke omgeving; of aantoonbaar sociaal ontwrichtend gedrag vertoont, is hij vrij om wel of niet mee te werken aan een eventuele behandeling of opname.
Wel bestaan er gerenommeerde verslavingszorginstellingen die zogeheten 'interventies' verrichten. Een interventieteam of interventiespecialist bezoekt mensen thuis en zij zijn er in gespecialiseerd om mensen 'over te halen' iets aan hun probleem te laten doen. Deze interventionisten laten zich vaak niet 'afschepen' als mensen er in eerste instantie niet bij komen zitten.
Om zes jaar gebruik goed te behandelen, denk ik aan een klinische opname voor zijn verslaving, met aandacht voor Dubbele Diagnose problematiek.
Heb jij ook een gezondheidsvraag? Klik hier en stel je vraag aan een expert!
