Ziekte van Graves

De ziekte van Graves is vernoemd naar de ontdekker van de aandoening, Robert James Graves. Zijn Duitse collega Carl Adolph von Basedow beschreef dezelfde symptomen. Daarom hoor je ook wel de benaming ziekte van Basedow of Graves-Basedow.[ITEMADVERTORIAL]

Gezonde mensen maken antistoffen aan om het lichaam te beschermen tegen virussen en bacteriën. Als je een auto-immuunziekte hebt, maakt je immuunsysteem ook antistoffen aan die je eigen stoffen, weefsels of organen proberen af te breken. De ziekte van Graves is zo’n auto-immuunziekte. Bij deze aandoening vallen de antistoffen de TSH-receptor van de schildklier aan, waardoor die gestimuleerd wordt om te veel schildklierhormonen te produceren.

Verschillende klachten

Zo’n schildklier die te veel hormonen produceert wordt ook wel een snelle schildklier genoemd, of in medische termen hyperthyreoïdie. Een te snel werkende schildklier stookt je stofwisseling op, waardoor je allerlei klachten krijgt. Bijvoorbeeld hartkloppingen, gewichtsverlies, zweten, trillen, een gejaagd gevoel, slapeloosheid, veel honger en dorst, diarree, snel geïrriteerd zijn en het snel warm hebben. Soms zwelt de schildklier op, zodat je een verdikking in je hals ziet (struma). In een later stadium kan de schildklier juist te langzaam gaan werken.

Bij de ziekte van Graves komen vaak oogklachten voor. De weefsels in de oogkas ontsteken en de oogspieren en het vet in de oogkas zwellen op. Omdat de ogen omringd zijn door bot kunnen ze dan nog maar één kant op, waardoor ze gaan uitpuilen. Je kunt het gevoel hebben dat er zandkorrels in je ogen zitten. Ook kunnen de ogen rood, droog, pijnlijk, gezwollen of branderig zijn. Sommige patiënten zien scheel of dubbel.

Een klein aantal Graves-patiënten, ongeveer 1 procent, heeft last van een huidaandoening genaamd pretibiaal myxoedeem. De huid van de scheenbenen is dan verdikt en gevoelig voor ontstekingen.

Behandeling

De behandeling bestaat uit twee delen. De schildklier wordt aangepakt en daarnaast de oogproblemen. Medicijnen of radioactief jodium kunnen de schildklier afremmen. De schildklier produceert dan geen schildklierhormonen meer. Omdat je niet helemaal zonder deze hormonen kunt, krijg je na verloop van tijd schildklierhormonen toegediend. Zo probeert je arts je schildklierfunctie in evenwicht te houden. Soms wordt de schildklier of een stuk daarvan operatief verwijderd.

Is de schildklierfunctie onder controle, dan verminderen de oogklachten vaak ook. Blijven de oogproblemen zich voordoen? Met oogdruppels, zalf en het dragen van een zonnebril kun je de symptomen bestrijden. Medicatie of bestraling brengt de oogziekte van Graves tot rust. Zit de oogziekte in een rustige fase, dan kan het uitpuilen, scheel of dubbel zien verholpen worden met een operatie.