'Diagnostiek in ziekenhuizen kan beter'

Artsen stellen niet altijd de juiste diagnose. Ongeveer de helft van de zaken waarover de Tuchtcolleges voor de Gezondheidszorg zich buigen betreft patiënten die onjuist behandeld zijn of waar een verkeerde diagnose gesteld is.

Van Solinge ziet verschillende oorzaken voor verkeerde diagnoses: veel verschillende aanvraagformulieren, veel verschillende laboratoria met eigen regels in aanvragen en rapporteren, niet-geprotocolleerd aanvragen van laboratoriumtesten, gebrekkige samenwerking en communicatie tussen laboratorium en arts.

Fragmentarisch
Laboratoriumtesten helpen artsen bij het stellen van de diagnose. Bloedwaarden verschaffen informatie over het functioneren van organen of de aanwezigheid van infecties. Maar artsen moeten meerdere testen bij verschillende afdelingen aanvragen en informatie is fragmentarisch beschikbaar.

Bovendien stijgt het aantal aangevraagde laboratoriumtesten jaarlijks sterk, waardoor artsen steeds meer informatie te verwerken krijgen. In het UMC Utrecht is die stijging 5 procent per jaar.

Van Solinge: "Ik denk dat veel diagnostische problemen en fouten te wijten zijn aan een slechte presentatie van alle gegevens die tot een diagnose moeten leiden. Ik denk dat software artsen sterk zou kunnen helpen. Alle informatie zou op één scherm zichtbaar moeten zijn. Beslissingsondersteunende software kan op basis van die gegevens adviezen geven over diagnose en behandeling."

Volgens Van Solinge is fragmentarisch aangeleverde informatie een ondergewaardeerd risico voor de patiëntveiligheid in Nederland. "Ik denk dat het instellen van één diagnostisch loket in het ziekenhuis een enorme verbetering zou zijn. Nu moeten artsen voor elk laboratoriumspecialisme aparte formulieren invullen en moeten ze veel schermen openen om alle informatie tevoorschijn te halen. Al deze processen kunnen efficiënter, maar het zal niet makkelijk zijn dit te veranderen."