Een dagje preventief onderzoek

Ik heb een gezond gewicht, beweeg volgens de norm en voel me prima. Dus ik durf me als journalist best van top tot teen te laten onderzoeken met een Total Body Scan, want ik verwacht niet dat ze iets zullen gaan vinden. En mochten de dokters wel iets afwijkends vinden, dan kan ik het maar beter nu weten, denk ik.

Honger
Na een autorit van anderhalf uur kom ik vol vertrouwen aan bij het Mathias Spital ziekenhuis in Rheine, Duitsland. Een gastheer van Prescan ontvangt me in het Nederlands, maar alle artsen en verpleegkundigen praten Duits. De rest van de dag red ik mezelf in mijn steenkolen-Duits. Maar wanneer je Duits niet goed genoeg is, kan een Nederlandse host je vergezellen.

Allereerst krijg ik een gesprek met de algemene arts over mijn verwachtingen van de scan, mijn voorgeschiedenis en eventuele klachten. Daarna wordt mijn bloed afgenomen voor het lab en mag ik eindelijk weer wat eten.

Of het door de honger komt, weet ik niet, maar ik voel me toch wel wat raar. Ik ben een gezond mens, wat doe ik eigenlijk in een ziekenhuis met allemaal artsen om me heen? Zouden ze hun tijd niet beter kunnen besteden aan mensen die echt ziek zijn? Aan de andere kant, doordat ze mensen onderzoeken die nog niet ziek zijn, kunnen er misschien wel vele ziekenhuisopnamen voorkomen worden.

MRI-scan
Als ik terugkom staat de MRI-scan op het programma. Ik ga op een soort brancard liggen en er worden allemaal zware platen op mijn lichaam geplaatst. Ook over mijn hoofd wordt een soort open helm geplaatst en ik krijg een koptelefoon met muziek.

Omdat het niet mogelijk is om te praten als ik eenmaal in de scanner lig, wordt er een noodknop in mijn rechterhand gelegd. Mocht er iets zijn, dan kan ik daar op drukken. Dan ga ik als een broodje de oven in. Met een spiegeltje in de helm kan ik naar mijn voeten en de deur kijken.

Persoonlijk vind ik het allemaal behoorlijk spectaculair en leuk. Ik weet precies wat een MRI-scan doet, maar ik heb er nog nooit zelf in gelegen. Nu ervaar ik zelf hoeveel herrie hij maakt en dat hij telkens andere programma's lijkt af te draaien.

Maar na een half uur is het nieuwtje er wel van af, begint mijn hand te slapen en ben ik wat verveeld. Ik bedenk me dat voor mensen die onbekend zijn met de MRI-scan, bezorgd zijn over hun gezondheid en die misschien wel claustrofobisch zijn, zo'n apparaat best wel akelig kan zijn.

Conditie
Vervolgens ga ik een hartfilmpje maken bij de cardioloog. Erg bijzonder om je eigen hart zo te zien kloppen. En dat doet hij gelukkig erg goed en krachtig, als ik de arts mag geloven.

Een verpleegkundige kijkt hoe het met mijn longen is. Met een wasknijper op mijn neus moet ik flink in- en uitademen in een speciaal mondstuk. Dan komt de inspanningstest en ECG. Ze zet me op een hometrainer met allemaal plakkers op mijn borstkas, waarmee ze m'n hartslag en bloeddruk meet en ik mag me uitleven op de pedalen.

De cardioloog vertelt me vervolgens de uitslagen en kan me verbazend goed vertellen hoe ik ben. "Je conditie is voldoende, maar je bent geen sporter", vertelt hij. Klopt. Ik hou van yoga, zwemmen en fietsen, maar ik heb er een hekel aan afzien en zweten. "Je longinhoud is aan de krappe kant, maar je kan wel erg krachtig uitademen." Ook dat verbaast me niet, ik zing en heb jarenlang saxofoon gespeeld.

Vergroeiing
De algemene arts neemt met mij de MRI-uitkomsten door. Alles prima, gelukkig, voor zover zij kunnen zien op deze scans. Geen zichtbare kanker, geen zwakke, dichtgeslibde aderen.

Maar wel een scoliose, een vergroeiing van mijn ruggengraat. Zelf was ik die al helemaal vergeten, maar ik heb als puber inderdaad Cesartherapie gehad om recht te leren staan. Deze kromming was nu perfect te zien op de foto's. De scans komen op een cd-rom en die mag ik meteen mee naar huis nemen.

Een aantal dagen later vallen de uitslagen van het laboratorium op mijn deurmat. Er staat een Duitse kreet op die volgens mij betekent dat ik de uitslagen alleen mag bekijken met een arts. Maar omdat ik geen gekke uitkomsten verwacht, negeer ik die opmerking en maak de envelop toch gewoon open.

Handvatten
Alles in orde, lees ik, alleen een licht verhoogd cholesterol, waar ik toch wel wat van schrik. Ik ben nog maar dertig! Maar diep van binnen verbaast het me niet. Ik tel enthousiast calorieën om mijn lijn te behouden, maar verzadigd vet, daar let ik helemaal niet op.

Wat dat betreft heeft de Total Body Scan me wel weer wat handvatten gegeven. Er valt wel degelijk iets te verbeteren aan mijn leefstijl. Dus vanaf nu eet ik dus toch maar liever elke dag twee stuks fruit in de plaats van elke avond een handje chips. En doe ik wekelijks aan cardiofitness om mijn conditie te verbeteren. Beter vroeg beginnen en later voorkomen, lijkt me.