9 vragen over implantlenzen

Brildraagster en schrijfster Saskia Noort was helemaal klaar met al die rondslingerende brillen, vertelde ze onlangs in de Volkskrant. Ze had al van alles geprobeerd en kwam uiteindelijk uit bij implantlenzen. Implantlenzen zijn geen goedkope oplossing, maar al je brillen mogen wel voorgoed de kliko in, en dat is ook wat waard. Gezondheidsnet geeft antwoord op de negen belangrijkste vragen over implantlenzen.

1. Wat zijn implantlenzen precies?

Eigenlijk zijn er twee verschillende vormen van een implantlens: de voorzet-implantlens en de ooglensvervangende implantlens. De voorzet-implantlens wordt vooral voorgeschreven aan patiënten met een zeer hoge plus- of minafwijking.

In dit artikel gaan we nader in op de ooglensvervangende implantlens, oftewel de Refractive Lens Exchange (RLE). Bij deze ingreep worden je eigen ooglenzen vervangen door implantlenzen. Er zijn drie soorten implantlenzen:

• Monofocale implantlens: corrigeert alleen verziendheid dan wel bijziendheid
• Multifocale implantlens: hiermee kun je zowel veraf als dichtbij goed zien
• Trifocale implantlens: hiermee kun je zowel veraf, dichtbij als op tussenafstand goed zien. Het voordeel van de trifocale lens is dat de lens een derde brandpunt heeft. Daardoor is het zicht op de middenafstanden scherper dan bij de multifocale implantlens.

2. Corrigeert de implantlens ook mijn cilindrische (torische) afwijking?

Ja, implantlenzen corrigeren ook eventuele cilindrische afwijkingen van de ogen.

3. Moeten de implantlenzen na verloop van tijd worden vervangen?

Nee, de implantlenzen worden niet vervangen, omdat het zicht van implantlenzen niet achteruitgaat (in tegenstelling tot het zicht van natuurlijke ooglenzen).

4. Worden mijn beide ogen op dezelfde dag behandeld?

Nee, eerst wordt het ene oog behandeld en na een tot vier weken is het andere oog aan de beurt.

5. Kom ik in aanmerking voor implantlenzen?

Oogartsen houden over het algemeen een leeftijdsgrens aan: de patiënt moet tussen de ongeveer 25 jaar en de 55 jaar oud zijn. Daarnaast wordt er uitgebreid onderzoek gedaan om te kijken of je ogen geschikt zijn voor implantlenzen.

Hoogleraar oogheelkunde Jeroen Klevering (Radboud Universiteit) zegt in de Volkskrant overigens dat hij implantlenzen zou afraden bij zeer kritisch ingestelde patiënten met onrealistische verwachtingen. ‘De multifocale lenzen creëren verschillende brandpunten op het netvlies, voor dichtbij, tussenafstand en ver zien. Dat zorgt voor een nieuwe manier van kijken waar je aan moet wennen. De een gaat dat makkelijker af dan de ander. Ook het contrast wordt wat minder, wat vooral in het donker vervelend kan zijn.’

6. Is het plaatsen van implantlenzen pijnlijk?

Implantlenzen worden onder plaatselijke verdoving of onder narcose – afhankelijk van de kliniek of het ziekenhuis waar je de behandeling ondergaat – geplaatst. In beide gevallen voel je er niets van.

7. Wat zijn de risico’s van implantlenzen?

Het risico op complicaties is niet bijzonder groot: uit onderzoek is gebleken dat een op de duizend patiënten die een staaroperatie ondergaan, een infectie oploopt. Als er omliggende weefsels zoals regenboogvlies of hoornvlies worden beschadigd, leidt dit slechts zeer zelden (1 op de 2000) tot ernstige beschadigingen. Tegelijkertijd moet je wel bedenken dat het om je ogen gaat: áls er iets misgaat, kan dat zeer ingrijpende gevolgen hebben. Verder is bekend dat sommige mensen in het begin last van bijwerkingen hebben. Deze variëren van lichtelijk geïrriteerde ogen tot het zien van halo’s. Deze bijwerkingen verdwijnen na verloop van tijd.

8. Wat kost zo’n behandeling?

Voor multifocale of trifocale implantlenzen – waarna je dus geen bril meer nodig hebt – betaal je ongeveer 2.500 tot 4.000 euro voor twee ogen.

9. Worden implantlenzen vergoed door mijn zorgverzekeraar?

De basisverzekering vergoedt alleen monofocale implantlenzen en alleen wanneer staar is vastgesteld. Wanneer je de medische indicatie staar hebt, maar multifocale of trifocale implantlenzen krijgt of wanneer je monofocale lenzen ook een cilindrische afwijking moeten corrigeren, zijn de meerkosten daarvan voor eigen rekening.