Mensen schatten me vaak te jong. Ze denken dat ik 25 jaar ben, maar ik ben een man van 48. Ik krijg veel complimenten dat ik er goed uitzie, dat ik sportief ben en goedgebekt, maar voor mij pakt het allemaal negatief uit. Vrouwen vinden me geen partij en promotie gaat aan mijn neus voorbij. Anderen zeggen dat ik juist blij moet zijn dat ik er zo jong uitzie, sommige beroemdheden hebben daar miljoenen voor over, maar ik voel me sociaal ontwricht.
G.
Chantal van der Leest, psycholoog:
Het moet erg lastig voor je zijn, om er aan de buitenkant niet uit te zien, zoals je van de binnenkant bent. Ik merk dat je het erg vervelend vindt om daar telkens weer mee geconfronteerd te worden en uitleg te moeten geven.
Er zijn eigenlijk drie dingen aan de hand. Ten eerste heb je te maken met je uiterlijk. Dit staat redelijk vast. Waarschijnlijk heb je al geprobeerd om er ouder uit te zien, maar dat valt nog niet mee. Serieuzere kleding, een mannelijke coupe, meer gezichtsbeharing, lager praten of een stoere houding. Het helpt waarschijnlijk weinig, je vecht immers tegen je genen. Zo ben je nou eenmaal gebouwd. Ongezonde ingrepen als roken, zonnen en veelvuldig onder het mes, zou ik je niet aanraden.
Dan is er je omgeving. Ook al weten je vrienden en kennissen ondertussen wel hoe oud je bent, je ontmoet voortdurend nieuwe mensen die zich verbazen of vergissen. En aan wie je dus weer je riedeltje moet afsteken over je leeftijd. Ook dat zal niet veranderen, hoe irritant het ook is.
Het derde stukje van dit geheel is hoe je er zelf tegenaan kijkt. Uit je verhaal blijkt dat het hele leeftijdsaspect je erg zwaar valt. Dat valt je ook niet kwalijk te nemen, ik geloof meteen dat je uiterlijk het je wel eens flink lastig maakt. Maar je lijdt er wel flink onder. Geen promotie, geen relatie en dat vanwege iets waar jij geen invloed op uit kunt oefenen. Tenminste: zo ervaar je het.
Selffulfilling prophecy
Maar ik hoop niet dat je dat echt denkt. Zoiets kan zich namelijk ontwikkelen tot een 'selffulfilling prophecy'. Een mooie psychologische term die grof gezegd betekent dat je zelf je eigen overtuigingen waarmaakt.
Stel: je wordt voorgesteld aan een mooie zelfverzekerde dame op een feestje. Ze is van jouw leeftijd en straalt allure uit. Jij denkt: wat een leuke vrouw, maar ze vindt me vast te jong. Ongemerkt zakt je zelfverzekerde houding in, je weet van de zenuwen de juiste woorden niet meer te vinden en het gesprek valt eigenlijk al meteen dood. Allemaal omdat ik zo jong lijk, denk je. Je weet niet hoe snel je je uit de voeten moet maken. Zo krijg je keer op keer de deksel op je neus en groeit je overtuiging dat niks lukt, omdat je zo jong lijkt.
Als je overtuiging was geweest dat je een prima kerel bent, liet je je waarschijnlijk niet zo gauw uit het veld slaan. Je presenteert jezelf al vol vertrouwen en wanneer het gesprek doodvalt, denk je: nou, misschien niet helemaal mijn type, of misschien is ze verlegen?
Ik zeg niet dat als je je overtuigingen aanpast dat je nooit meer te horen zal krijgen dat je jong lijkt. Maar het kan je wel helpen om het niet je ambities en je wensen te laten overschaduwen.
Accepteren
Wat kun je doen? Leer jezelf beter kennen en focus op je positieve punten. Jij bent meer dan alleen je geschatte leeftijd. Je bent mooi, gezond, sportief en hebt een vlotte babbel. Laat anderen ook zien wat je nog méér in huis hebt en laat je niet op je kop zitten door iets waar je toch niks aan kunt veranderen. Wanneer jij uitstraalt dat je goed in je vel zit, behandelen mensen je anders.
Voor jou betekent 'jonger lijken' een handicap, maar anderen hoeven dit niet zo te zien. Zoals je al zegt: anderen zijn juist bezig om er jonger uit te zien en zien jouw eigenschap als een pluspunt. Tijd voor jou om er ook de positieve kanten van in te zien!
Heb je ook een vraag? Stel deze dan aan een van onze experts. Ga met spoedeisende vragen altijd naar je huisarts, daarvoor zijn de experts niet de aangewezen persoon. Ze stellen ook geen diagnoses. De overige voorwaarden vind je hier.